Door Suzanne de Bock

Hokjes denken. Jezelf kenmerken: zo ben ik, hier sta ik, hier wil ik heen, en zo ga ik er komen. Bij de Universiteit leer ik een heleboel vragen te stellen, en ga ik vaak met nog méér vragen naar huis. Maar daar was Tim, die ons hielp om af en toe een antwoord te vinden. Te ervaren, waar we staan. Het blijkt stiekem wel eens prettig om jezelf te positioneren. Voor Tim was het de 2e vuurproef, voor mij vooral de leerervaring.


“U staat nu hier”. Denk je eens in: je hebt de bus genomen in een voor jou onbekende stad, stapt uit bij een halte en je kijkt om je heen. Gebouwen, huizen, bomen, in een oogwenk heb je de omgeving in je opgenomen. Maar de vraag is: en nu? Where to go? Blijf ik lekker knus in die bushalte hangen, of onderneem ik actie?

Maandag werden we meegenomen in de schets van onze leeromgeving, om vervolgens in beweging te komen. Onbewust zijn we voortdurend – individueel of met elkaar – aan het reflecteren op wat we meemaken, en bouwen we daar een mooi concept omheen. Als we dit vervolgens om kunnen zetten in bewust handelen, gaan we aan de slag en hopen er een mooie leerervaring aan over te houden.

Via enkele vermakelijke oefeningetjes (“Waar blijft mijn edelhert?”) leerden we maandag te benoemen, in welke fase van het leerproces je je bevindt. Kleine leerloops, met een cyclus van een fractie van een seconde.  Of lange leercycli met een proces van enkele jaren. Hartstikke mooi natuurlijk, om terug te kijken over je schouder en te beseffen dat je weer wat wijzer bent geworden… en vervolgens je keuzes voor de toekomst te maken.

Ik heb de Cultdealer verlaten met die bewustwording in m’n broekzak. Het is elke dag bruikbaar: hoe kan ik stoppen met reflecteren en mijmeren over een mogelijke actie, en gewoon eens gaan doen? In het ergste geval bega ik een misser, en ga ik gewoon nog een keertje met volle vaart door de leer-loop heen. Tijd om eens te werken aan een collectieve leerervaring! (Wordt vervolgd op 5 maart!)