Gisteravond zaten we met zes leden van De Universiteit bij elkaar om te praten over de financiën. Om de één of andere reden hebben we een tekort opgelopen, en zal er iets moeten veranderen om dit tij te keren. Toen ik hier van hoorde een paar weken geleden, werd ik een beetje droef, maar toch ook weer enthousiast.

Droef omdat we toch moesten concluderen dat we abonnementsgeld misten. En dat we dat onszelf moeten aanrekenen, omdat we het ophalen daarvan nooit een speciaal plekje hebben gegeven. Gedeelde verantwoordelijkheid is geen verantwoordelijkheid zeggen ze, en het financiële gevolg hiervan werd nu zichtbaar. 

Maar ik werd vooral ook enthousiast. Omdat ik acties voor me zag waar we met zijn allen bezig zijn om deze uitdaging aan te gaan. En die tegelijk kansen bieden om nieuwe mensen een kijkje bij ons te laten nemen, en misschien zelfs wel andersom: dat wij De Universiteit neerzetten in andere omgevingen.Daar zaten we dan eindelijk, woensdagavond bij mij thuis. Het facebook event dat we hadden uitgezet voor deze ‘Community Day’ leverde veel usual suspects: Marien, Tijmen, Tim, Joost, Arne en ik. Allemaal nog een beetje afgemat door de Art of Hosting workshop in Karlskrona, waar we dinsdag van thuis waren gekomen. We hadden wel veel lol om de stereotiepen en het jargon dat we mee naar huis namen. 

Tijdens de check-in gaf ik aan me tussen deze uni-oprichters een junior te voelen. Maar dat ik ook hoopte dat we het proces van de avond zo transparant mogelijk konden maken voor de rest van de community. Het zou jammer zijn als onze bevindingen later als ‘voldongen feiten’ worden geïnterpreteerd, terwijl we alleen nog maar identificeerden wat onze mogelijkheden zijn. Want onze community wil graag alle nodige input voor zich op tafel zien, niet alleen vanuit collective intelligence gezien, maar ook vanuit een ‘collective strengths’ perspectief. Dit inzicht werd unaniem gedeeld. 

Zo kwamen we tot de volgende vraag: Wat willen we harvesten deze avond? We deelden het inzicht dat we snel pleisterwerk nodig hebben, maar dat we ook structurele oplossingen konden inventariseren voor het vervolggesprek.

Ik bood aan om naast de feiten en bevindingen ook een testimonial te maken van onze samenkomst, om de community te blijven verbinden en te inspireren. Storytelling raakt ons immers allemaal 🙂

Toen over naar de feiten, waar Tijmen goed voorwerk had gedaan. Hij had een duidelijk overzicht opgesteld van de financiële data en mogelijke hoeken waar we naar oplossingen konden zoeken. Hierop deden we een ronde met talking stone om te kunnen reageren.

Wat werkt dat toch goed! Zo fijn om iedereen de ruimte te geven, en bevindingen te zien overlappen, of je eigen opborrelende associaties anders te horen verwoorden. Ik wordt er rustig en aandachtig van. Dit is de essentie van De Universiteit voor mij: een manier van omgaan die ruimte biedt voor iedereen om elkaar te helpen door de ogen van anderen te kijken, ervaren en daardoor te leren.

Ondertussen raakten we steeds oplossingen aan, maar hielden we elkaar in toom dit nog niet te doen. Ik vind het bewonderenswaardig dat we het uitstellen van deze ‘solution space’ altijd snappen en respectvol duidelijk kunnen maken aan elkaar.

Toen deze zgn ‘reflectie’ ronde voorbij was, en onze kaders duidelijk waren, konden we eindelijk brainstormen over mogelijke oplossingen. Het werd wat onrustiger, en iedereen schreef in zijn schriftje, maar we kwamen nog niet tot een centrale harvest. We beseften dat we de bevindingen visueel moesten gaan maken, om iets mee naar buiten te kunnen nemen.

Met de talking stone in ons achterhoofd besloten we om beurten een idee aan te dragen in de groep, om hierop reacties en ownership te vragen. Deze laatste ronde verliep erg fijn en naar mijn gevoel zeer productief, en resulteerde in een mooi overzicht van mogelijkheden, welke netjes gerangschikt werden in de tijd.

In de check-out werd veel gerefereerd aan de prettige sfeer en het coöperatieve karakter van de avond, en dat we ondanks de lage energie in het begin toch zo veel gedaan kregen. Ik verwoorde mijn besef dat De Universiteit mij zo veel heeft gebracht dat ik daar graag bij stil wil staan, en daar zeker wel 5 euro per losse avond of 10 euro per maand voor over heb. Eigenlijk is het voor mij één van de beste dingen die mij is overkomen afgelopen jaar!

Ik ben ondertussen erg benieuwd geworden naar jullie kijk op De Universiteit. Daarom wil ik deze testimonial eigenlijk afsluiten met een klein verzoek aan een ieder van ons: Beschrijf of visualiseer in het kort wat de essentie van De Universiteit is voor jou, welke invloed De Uni heeft op je leven nu, en mogelijk in de toekomst.

(Misschien wordt de harvest die hieruit voort komt wel de voedingsbodem voor de gezochte next steps om De Uni te laten groeien, en voor jou een vonk om meer betrokken te raken :))

Je kan je reactie via mail of facebook message naar mij sturen, dan verwerk ik deze in een mooie harvest voor ons allen.

Veel liefs, Maurice